Je hebt soms geen idee van de impact…..

Geschreven door:
Michael Reijmers
29-09-2015

Dit effect, deze impact, ik wist het niet. Echt niet!

“Wat… ?” hoor ik u denken: “waar heeft die Reijmers het nou weer over?” Nou, over wat alle mensen op enig moment wel meemaken: geen werk hebben, werk zoeken én werk vinden. Wat dat echt met kandidaten doet, je denkt als recruiter dat je het weet, maar soms word je er toch weer door verrast en geraakt.

Al een flink aantal jaren ben ik recruiter en dan maak je van alles mee. Je spreekt veel mensen die op zoek zijn naar werk en hoort naast hun beroepsmatige verhaal ook veel over hun persoonlijke situatie.

Het zijn heel verschillende mensen waar ik mee te maken heb. Er zijn mensen die ‘wanhopig’ op zoek zijn naar een baan of naar vernieuwing in hun carrière, maar ook mensen die –heel relaxt, soms een beetje ‘kat-uit-de-boom-kijkerig’- een uitstap willen maken naar een andere functie of verdieping zoeken in hun huidige.

In een eerste gesprek probeer ik de mensen zo goed mogelijk te doorgronden en ze feedback te geven. Te achterhalen wat er precies speelt en wederzijds vertrouwen te vinden. Vrij snel weet je of iemand voldoende toegerust is voor een bepaalde functie en wat voor competenties iemand al dan niet heeft.

Je beoordeelt of je van iemand referenties wilt inwinnen, hetgeen overigens naar mijn opvatting alleen echt nodig is bij echte twijfels. Je kijkt naar allerlei praktische zaken. Wat zijn reële marktkansen? Wat is de termijn waarbinnen de sollicitant beschikbaar is. Salariëring. Je spreekt af wat je rol als recruiter zal zijn en wat je verwacht van de sollicitant. Die is vanaf dat moment officieel ‘gepromoveerd’ tot kandidaat.

En dan …… Dan ga je aan de slag. Je maakt een mooi uniform cv, je zoekt potentiële opdrachtgevers uit en je stelt iemand -zoals met elkaar afgesproken- voor. Je belt je opdrachtgevers na, maar je houdt vooral je kandidaat op de hoogte van de vorderingen. Ook al zijn deze niet altijd even positief en rooskleurig, maar je deelt je ervaringen en je gaat door. Door met zoeken en voorleggen.

En dan gebeurt op een dag iets onverwachts.

Kandidaat Hans belt me op dat hij zelf een mooie betrekking elders gevonden heeft en ik deel zijn enthousiasme en euforie dat dit ook werkelijk gelukt is. En dat meen ik oprecht. Minder belangrijk dat ik hem niet aan de slag gekregen heb, ik ben blij dat hij weer gaat starten.

Tot zover niets uitzonderlijks. Maar nu komt het; hij bedankt mij voor alles wat ik voor hem gedaan heb; met zoeken, updates geven en bij tijd en wijle een belmoment. Nu denk ik, ja maar dat is toch mijn werk? Maar hij gaat verder door aan te geven dat ik geen idee heb hoeveel impact dat gehad heeft op de afgelopen periode waarin hij weg is gegaan bij zijn huidige werkgever en zoekende is geweest.

Zoekende naar, niet alleen een andere betrekking, maar vooral naar zichzelf. De onzekerheid die het met zich meebracht dat hij op straat is komen te staan, de twijfel die dit opgeroepen heeft en het feit dat hij in onmogelijkheden is gaan denken en niet in mogelijkheden.

Doordat ik bezig ben geweest met en voor Hans, hem heb geholpen met zoeken naar kansen bij opdrachtgevers die juist op zo iemand als hij zaten te wachten. In ieder geval, met een belletje en het mailen van vacatures gaf ik hem het idee, de drive en gevoel dat er juist wel mogelijkheden waren en daarmee kreeg hij de energie om ook zelf door te gaan. Nooit heb ik het idee gehad, dat mijn bijdrage aan onze gezamenlijke zoektocht zo stimulerend kon uitpakken!!

Partner ben je, zo blijkt, op meerdere manieren tegelijk. En soms `matcht´ het dan ook op meerdere manieren tegelijk. Fijn dat dit resultaat ook een effect kan zijn van je werk. Het heeft mij in elk geval gestimuleerd om weer verder te gaan, met de volgende kandidaat, er zijn nog zoveel mensen die maar wat graag aan de slag willen.

Michael Reijmers
Op persoonlijke titel geschreven

Reageer

Michael Reijmers
29 september 2015

Dank jullie wel voor de mooie woorden, kritische noten en de pittige verhalen hoe de werkelijkheid er daadwerkelijk uit ziet. Dat zet je altijd weer met beide benen op de grond.
Hieruit blijkt maar weer dat 'het werk nooit gedaan is' en anderen hopelijk ook snel uitzicht hebben op een mooie, nieuwe betrekking. Overigens met veel plezier geschreven en tot de volgende column.

Leo Mauritz
29 september 2015

Mooi artikel Michael. De mens kant van je rol als recruiter breng jij duidelijk naar voren.  Zo werkt het inderdaad. Dat jij je niet alleen focust op alleen je eigen bedrijfsresultaat, hoewel dat natuurlijk belangrijk is, voelen de mensen waar je mee werkt. Een dergelijke houding werkt een goede vertrouwensband in de hand en dat is juist nodig in zo'n traject. Veel succes met alles. 

Erik Slaats
29 september 2015

Zo herkenbaar! Ik wou dat je artikel over mij was gegaan!

Het is wel frusterend als je zo ontzettend graag wilt en dat niemand je de kans geeft.

Don
29 september 2015

Dus je wint lang niet altijd referenties in... bijzonder!

Mensen kunnen zich tijdens een gesprek behoorlijk anders voordoen dan ze daadwerkelijk zijn...

Referenties zijn mijns inziens zo ongeveer je belangrijkste middel om een realistisch beeld van een kandidaat te schetsen.

Anke Fokkens
29 september 2015

Mooi geschreven. Volgens mij is juist het persoonlijke het belangrijkste bij het begeleiden van mensen naar werk.

Digitaal vacatures matchen aan CV's, wellicht werkt het voor een aantal mensen. Maar mensen zijn meer dan alleen hun CV. Pas als je ze spreekt en echt contact maakt zie je wat iemand echt in zijn mars heeft (of juist niet), waar iemand zou passen (of juist niet).

Ik werk als zelfstandig ondernemer (trainer) en moet dus eigenlijk voortdurend 'solliciteren'. Ik probeer zo veel mogelijk mensen persoonlijk te ontmoeten. Social media en dergelijke werkt ondersteunend, maar uit de persoonlijke contacten haal ik veel meer. Het kost tijd, maar levert uiteindelijk meer op. En het is nog leuk ook! En ja, ik heb periodes met veel werk, maar ook wel eens met minder werk. Dan zijn zulke persoonlijke contacten met mensen die iets in je zien en hun best voor je gaan doen ontzettend fijn! Ga zo door :-)

Lieke
29 september 2015
Zo herkenbaar! Was ook op zoek en om elke keer weer afgewezen te worden heeft ook een hele grote impact! Gelukkig nu iets gevonden!
Zabeth
29 september 2015

Wat goed om te lezen, ook hoeveel plezier je werk jou geeft! In onze Leidse Noloc kenniskring (van Loopbaan en Outplacement adviseurs) gaan we het oa hebben over de 'ontmenselijking van functies' .

Hier lees ik gelukkig hoe belangrijk persoonlijk contact is in je werk. Hier met werkzoekenden die het vaak erg in hun eentje moeten volhouden. En die ondanks vele sollicitaties vaak niet die hoog nodige baan vinden, soms zelfs geen afwijzing(!), toch in zichzelf moeten blijven geloven.

Een vacature in deze nieuwsbrief van Casemanager/verzuimbegeleider is helaas een voorbeeld van een, althans zoals hier beschreven, 'ontmenselijkte functie'. Ik hoop dat het eigenlijke werk meevalt qua echt contact met de cliënt.

Marieke Fernhout
29 september 2015

Mooie column! Ik kan maar al te goed mij in Hans verplaatsen. Zelf zoek ik al ruim twee jaar een baan die past bij mijn opleidingen.

De wanhoop waar je soms in terecht komt, als je solliciteert met vele anderen en telkens weer afgewezen wordt.. uiteindelijk ben ik een kleine onderneming begonnen om iets om handen te hebben en wat meer een hobby is.

Tijdens mijn studies heb ik altijd gewerkt en hard gespaard om uiteindelijk een huis te kunnen kopen. Als vermogend persoon wist ik nergens op kon rekenen wat betreft steun,wat het extra moeilijk maakte. Om je geld aan vaste lasten te zien opgaan, waarmee je een ander plan had was extra zuur. Ik moest mijzelf steeds bij elkaar rapen om te solliciteren, wetende dat het waarschijnlijk niets op zou leveren..

De laatste maanden probeer ik toch een beetje te netwerken, hoewel dat niet zo mijn ding is. Maar heeft er wel in geresulteerd dat de gemeente nu bereid is mij te ondersteunen als niet-uitkeringsgerechtigde en ik kan je niet vertellen hoe fijn dat is! Eindelijk voel ik mij gesteund en krijg ik de hulp die ik soms gewoon nodig heb. 

Dus ik kan mij helemaal vinden in dit artikel, velen zullen er namelijk niet aan denken om hun dankbaarheid uit te spreken. 

Annemieke Scharloo
29 september 2015
Mooi beschreven, hier doe je het dus voor!!
Kees Groenewegen
29 september 2015
Dit is een heel herkenbaar verhaal en dit is een persoonlijk manier van mensen helpen. Dit is een voorbeeld zoals het zou moeten. Ga zo door op deze manier.
Laad meer

Laatste nieuws

Vind de ideale baan binnen jouw specialisme

Vind de baan die bij jou past binnen jouw specialisme of bekijk hier ons gehele vacature aanbod