Het is een beproefde manier om je opdrachtgever beter te leren kennen: ruim tien minuten te vroeg op een afspraak te komen en je ogen de kost te geven. In de zorgsector, waarin ik werkzaam ben als recruiter, kom je op zo’n moment veel te weten over de onderlinge verstandhouding tussen collega’s en het gedrag naar patiënten of bewoners toe.
Websites van zorginstellingen staan vol met goede voornemens over de aard van de bejegening en behandeling van patiënten en verwanten: Planetree, herstelgericht werken, een "ja-cultuur”. Er wordt zelfsturend gewerkt, wordt vanuit het hoofdkantoor aangegeven. We moeten het maar geloven. Òf we moeten eens zelf een kijkje nemen.
Daar zit of sta je dan naast de receptie, al dan niet met een kopje koffie in de hand. Voor je neus vinden allerlei ontmoetingen plaats. Een bejaarde inwoner kijkt om zich heen: hij wil graag iets kwijt dat net in hem opgekomen is. Een verzorgende is op zoek naar een arts die haar kan helpen. Een bezorger van DHL kan de juiste afdeling niet vinden. Wordt er contact gemaakt, of leeft men jachtig langs elkaar heen?
Daarnaast is de manier waarop met ons recruiters wordt omgegaan veelzeggend. Je hoeft een bureau in de arbeidsbemiddeling natuurlijk niet met alle egards te behandelen. En dat doet dan ook lang niet iedereen. Toch zegt het mijns inziens wel iets over je bedrijfscultuur hoe voorkomend je bent.
Zodra we referenties van een kandidaat inwinnen komen we niet alleen het nodige te weten over de (voormalige) medewerker, ook over de werkgever. Een goede basishouding in de omgang met medewerkers is de zogenaamde gulden regel: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Toch krijgen werknemers vaak de èchte reden dat hun contract niet verlengd wordt niet te horen.
Hen is bijvoorbeeld verteld dat zij vanwege een reorganisatie moeten stoppen, terwijl het eigenlijk met werkhouding en functioneren te maken had. Dat kan, maar door iemand geen echte feedback te geven, misgun je hem of haar de mogelijkheid gedrag aan te passen. Soms moet je als werknemer kritischer naar jezelf leren kijken en daarbij geholpen worden door mensen die eerlijk en open zijn.
Op deze en andere manieren doe je als recruiter jarenlange ervaring op met zowel werkgevers als kandidaten. Je leert ze echt kennen. Die kennis gebruik je in positieve zin, want uiteindelijk is de manier waarop mensen met elkaar omgaan de werkvloer bepalend voor het werkplezier.
Naar de klant, de werkgever toe betekent dit dat je soms blijft aandringen omdat een bepaalde kandidaat bijzonder goed past in de bedrijfscultuur. Naar de kandidaat toe: die moet je soms overtuigen om toch maar op gesprek te gaan, ook als men in de wandelgangen wat negatieve geluiden heeft gehoord over een organisatie.
Af en toe tien minuten te vroeg op een gesprek. Èn: je voortdurend blijven verdiepen in de partijen die je aan elkaar koppelt….
Hayat el Kadi-Acharrat
Op persoonlijke titel geschreven