Waar leg je de grens?

We kunnen er niet meer omheen. Of je nu een feestje organiseert of op zoek bent naar een nieuwe baan; social media is de place to be.

Je zou denken dat we allemaal de impact van deze pagina’s niet meer durven onderschatten, nadat we met eigen ogen zagen wat het bijvoorbeeld in gang heeft gezet in Haren. Toch komen er nog steeds talloze berichten voorbij die ons een goed voorbeeld geven van hoe het dus niet moet. Denk hierbij aan de werknemer die wordt ontslagen omdat hij zich via social media verkeerd heeft uitgelaten over collega’s, baan of baas. De sollicitant die niet wordt aangenomen omdat haar LinkedIn profiel niet overeenkomt met wie ze zegt te zijn. En de eerste indruk die voor de recruiter verloren gaat door de kroegfoto’s van zijn kandidaat, die iets te makkelijk vindbaar zijn op het web.

Maar waarom zouden we er dan überhaupt nog gebruik van maken? Het antwoord daarop is natuurlijk simpel; het is makkelijk en snel.

En die waarden lijken de tegenwoordige tijd te kenmerken; makkelijk en snel. Vanuit de trein worden nog snel wat e-mails verzonden en een afspraak met de huisarts wordt gemaakt terwijl je de kinderen naar school brengt.

Daar spelen de social media natuurlijk perfect op in, want via LinkedIn kun je razendsnel netwerken. Via Twitter heb je een gigantisch bereik en Facebook is fantastisch om al je vrienden en familie met een druk op de knop op de hoogte te stellen van je complete hebben en houwen.

Zoals ik eerder al aangaf, is social media up and running als het gaat om solliciteren. Als we dit artikel moeten geloven, leggen recruiters in 2013 68% van hun focus op social media en daar kun je als werkzoekende natuurlijk gretig gebruik van maken.

Enerzijds heb je aan social media dus een wondere wereld, met tal van mogelijkheden. Anderzijds moet je waakzaam zijn in hoeverre je jezelf blootgeeft op het internet.

Dus stel ik mezelf de vraag: Waar leg je dan de grens?

Een tijdje geleden hoorde ik op de radio: ‘Als je niet wilt dat je buurman het te zien krijgt, zet je het niet online.’ en dat lijkt mij een mooie maatstaaf.

Geschreven door: Nina Zwetsloot
Op persoonlijke titel geschreven