Zoektocht naar verandering

Door: Jules de Vries 24-10-2013

Categorieën
:
Columns,

Veranderingen roepen bij iedereen weerstand op, bij de een minder, bij de ander meer. De mens is immers ingesteld op routine. Naarmate je dingen vaker doet, gaan ze meer op de automatische piloot. Denk heren, bijvoorbeeld aan scheren; elke ochtend onbewust op precies dezelfde wijze, let maar eens op! Als je al kunt multitasken ,is het omdat een van die tegelijk uitgevoerde taken routine is, vanzelf gaat, zonder erbij na te denken, zodat je jezelf kunt richten op die andere taak. Veranderen van routines kost daarom moeite: je hersens zijn op die routine geprogrammeerd. Wie heeft het niet meegemaakt, na een verhuizing gedachteloos naar het oude adres te rijden en halverwege je bewust te worden van je fout.

Hoeveel te meer moeite en weerstand roepen niet zelfgekozen veranderingen op, die dieper ingrijpen dan ingesleten routines wijzigen: tegen je zin ontslagen worden. Hoeveel mensen overkomt het niet in deze tijd. En altijd is er die mix van gevoelens in wisselende schakeringen: ontkenning; schaamte; zelfverwijt; angst en onzekerheid: het kan toch niet waar zijn, dat mij dit treft, ik die altijd alles zo goed geregeld heeft; wat heb ik fout gedaan, dat mij dit gebeurt; je durft er bij vrienden en op verjaardagen niet over te praten; hoe moet het verder met de hypotheek en de opleiding van de kinderen. Als vrijwilliger werk ik voor Job Rotary, een organisatie van Rotary, die mensen die langer dan een half jaar werkloos zijn begeleidt naar nieuw werk. Een van mijn kandidaten was in het begin helemaal geblokkeerd, solliciteerde wel, maar zat zo vast in haar rouwproces, dat ze niet uit de verf kwam in gesprekken. Wat te doen!

Laten we beginnen met een ongemakkelijke waarheid. Eentje uit de Romeinse oudheid van een wijsgeer Seneca. Een ervaringsdeskundige, want zelf ontslagen van een hoge positie als regeringsleider en zelfs verbannen uit het rijke Rome naar de barre omstandigheden in Corsica

Seneca toonde zich onaangedaan juist omdat hij die ongemakkelijke waarheid doorhad als geen ander: het zijn niet de omstandigheden die iets ernstig maken , maar je gedachten en emoties erover. Verander die en je wereld verandert mee. Accepteer het onvermijdelijke en voeg je naar de nieuwe omstandigheden. Zelf heb ik gemerkt hoe die houding mij hielp toen ik tot de conclusie kwam dat de baan die ik had als bestuurder mij boven het hoofd groeide en een minder verantwoordelijke baan binnen de organisatie, waarvoor ik toen werkte, accepteerde. Het onvermijdelijke statusverlies kon ik daardoor gemakkelijker van me af laten glijden.

Acceptatie en loslaten zijn kernwoorden. Loslaten vooral van de zekerheden over toekomst, welstand en dergelijke. Accepteren van de situatie zoals die is. Dat maakt vrij. Vrij om nieuwsgierig te zijn naar een toekomst in een nieuwe baan. Onder nieuwe, andere omstandigheden, misschien minder goed betaald, maar in elk geval met nieuwe collega’s en nieuwe mogelijkheden.

Die zoektocht op zich valt niet mee, zeker niet in deze tijd. Veel komt aan op eigen kracht en initiatief. En in die zoektocht worden je al snel een aantal dingen duidelijk: dat je niet de enige bent; dat de concurrentie op de arbeidsmarkt groot is. Je realiseert je, dat – anders dan toen je nog een baan had- niemand op je zit te wachten. Een van mijn kandidaten van Job Rotary verwoordde het zo: “Binnen mijn vorige baan, waar ik meer dan 15 jaar werkte was ik iemand. Mijn baan en positie was vanzelfsprekend en veilig. Nu is er niets. Ik moet verkoper van mezelf worden. En dat moet ik echt leren”.
Gelukkig kun je dat ook leren. Er zijn vele mogelijkheden: sites waar je kan vinden hoe je een brief moet schrijven, hoe je je beter kunt presenteren in een gesprek. Sollicitatietrainingen. Bureaus zoals Matchpartner die in opdracht van werkgevers op zoek zijn naar mensen.

Kortom, de wereld na ontslag staat niet stil. Herpak je, met in de achterhoofd de wijsheid die Seneca al meedroeg. En ga het avontuur van de zoektocht aan. Velen, zoals ik op mijn 61ste bij Matchpartner, krijgen een nieuwe baan en daarna -onvermijdelijk- nieuwe routines. Maar ze hebben ook een unieke ervaring opgedaan: het voltooien van een zoektocht naar verandering. En werk dat, zoals bij mij, zelfs beter past bij de levensfase waarin je zit.

Geschreven door: Jules de Vries
Op persoonlijke titel geschreven

reacties

Door: jules de Vries 11-11-2013 12:55
Onderwerp:

inderdaad, het begint met acceptatie ;zonder dat kun je jezelf niet echt open stellen voor iets nieuws

Door: Yvonne Jansen 7-11-2013 19:25
Onderwerp:

Een mooi verhaal, eigenlijk gaat het over hoe mindfulness werkt.

Basis voor verandering is eerst komen tot acceptatie. Acceptatie creert ruimte om daadwerkeloijk te kunnen  veranderen. Daarmee is niet gezegd dat het simpel is om tot acceptatie te komen. Het is een zeer pittige job om te doen. 

Door: Jules de Vries 7-11-2013 10:35
Onderwerp:

hartelijk dank voor deze stimulerende reactie

Jules de Vries

Door: margreet knoester 6-11-2013 18:04
Onderwerp:

Wat een prachtig motiverend stuk heb je ook voor mij geschreven Jules.

De ervaringen, zoektocht, acceptatie., herpakken en veranderen is een mooie weg.I

Initiatieven ontplooien en nieuwe kansen akken. 

De wijsheid van Seneca heel toepasbaar I

Mijn dank.