Door: Carin Veders 24-4-2017
Niets veelzijdiger dan de kandidaten die wij dagelijks spreken. Qua werkervaring, opleiding, maar ook culturele roots en persoonlijkheid. Wij consultants hebben, denk ik, dit beroep ook gekozen omdat we het leuk vinden om met zeer uiteenlopende mensen om te gaan.
Verschil in leeftijd en in generatie is ook iets om bij stil te staan. Voordat ik bij Matchpartner kwam te werken hield ik mij bezig met de coaching van oudere werkzoekenden, medewerkers uit de zorg die boventallig verklaard waren.
Mensen van mijn leeftijd, 55-plus. Verder: nooit een opleiding afgemaakt. In vijf, zes jaar zelfs geen functionerings- of beoordelingsgesprek gehad. Zelden van de werkgever de vraag gehad of ze nog een aanvullende opleiding zouden willen doen. Nooit gewezen op het belang van daarvan. Zelf ook nooit het initiatief genomen overigens.
Af en toe melden mensen met dit profiel zich bij Matchpartner voor een baan. Zij zien het opnieuw vinden van werk somber in, benadrukken dat het “waarschijnlijk de leeftijd” is. Er wordt verontschuldigend iets gemompeld over de sollicitatieverplichting vanuit het UWV.
Met de andere kant van het spectrum -de aanstormende generatie- heb ik ook de nodige ervaring. Al is het maar omdat ik thuis twee zoons heb die verkeren in het schemergebied tussen puberteit en jongvolwassenheid. Veel medewerkers in de jeugdzorg zijn generatie Y, geboren tussen 1980 en halverwege de jaren negentig, de zogenaamde millenials.
Ik hoor ze hier op kantoor wel eens mopperen over de jongere generatie. De opgeschoten kinderen van collega’s lijken verpest door teveel multiple choice, gamen en social media. Ze hangen de hele dag op de iPad. Om de haverklap moet er een slechtnieuwsgesprek plaatsvinden met de klassenleraar over gedrag en inzet
En dan waren er de twintigers die bij Matchpartner aan de slag gingen en na anderhalve maand zeiden: “best een leuke baan, maar het past niet bij mijn ambities en dromen voor de toekomst…” De nukken van de millenials in the workplace werden haarfijn geschetst door cultureel antropoloog Simon Sinek in een filmpje op YouTube: verslaafd aan likes op Facebook, verslaafd aan complimentjes waar geen verdiensten tegenover staan.
Maar zelf kijk ik er toch anders tegen aan, ik vind de jonge generatie vooral inspirerend. Ze hebben een frisse blik. Dat ze een heleboel stappen over kunnen slaan betekent misschien ook dat die stappen niet absoluut noodzakelijk waren. Ze kunnen problemen versimpelen, zijn er van doordrongen dat alles veranderlijk is en ze hangen niet zo aan status.
Wat wij 55-plussers specifiek van ze kunnen leren, is mondiger zijn, sneller beslissen, multitasken. En andersom kunnen zij iets oppikken van ons geduld, ons lange termijn denken. Dat het soms helpt om te beschouwen en af te wachten; laat de tijd zijn werk doen.
Met name in de branches waarin wij bemiddelen, jeugdzorg en reclassering, kunnen de verschillende generaties elkaar goed aanvullen. Daarom zijn wij gaan experimenteren met koppels van senioren en junioren, die elkaar kunnen versterken.
“Jongeren haken te snel af” of “ouderen zijn niet flexibel”, het zijn uiteindelijk maar clichés. Wil je medewerkers duurzaam inzetten, dan kun je maar beter rekening houden met hun voorgeschiedenis.
Carin Veders
Op persoonlijke titel geschreven