Kaftje er omheen, dan verkoopt het wel…

Tijdens mijn studententijd, zo’n zeven jaar geleden, heb ik aardig wat uren werk verricht in de horeca als ober. Niet in een ‘eetcafeetje’ maar in een restaurant met een rijke geschiedenis en grote reputatie. Zo’n gelegenheid waar alleen mensen die boven de Balkenendenorm verdienen regelmatig een vorkje kunnen prikken. Waar zaken op de kaart staan zoals een perfect bereide Lotte met Langoustineschuim of Crème brûlée de Foie Gras op een Carpaccio van Granny Smith appeltjes. Inderdaad, zo’n soort restaurant.

Naast een á la carte gedeelte beschikte de locatie ook over enkele aparte zalen waar groepen afgezonderd van een diner konden genieten. Zo heb ik ooit de verantwoordelijkheid gehad over een feestavond van een adviesbureau. De naam weet ik niet meer, en ik zou deze uiteraard ook niet genoemd hebben. De sfeer zat er goed in. Ze vierden hun 60-jarig bestaan en iedereen was aanwezig. Er zat een man of zeventig, schatte ik zo.

Ik had destijds natuurlijk nog weinig echte ervaring met het zaken doen, maar had hier altijd een bepaalde voorstelling bij. Ik zou op weg geholpen worden deze avond.

Na het hoofdgerecht werd mij gevraagd of er even tijd ingelast kon worden voor een ‘stukje’. Geen probleem uiteraard. Zes collega’s stonden op, deden een mal hoedje op en eentje bespeelde de gitaar. Een lied over het reilen en zeilen van het bedrijf volgde. Maar de conclusie van ieder couplet werd luidkeels bezongen in het refrein: “Kaftje erom heen, dan verkoopt het wèèèèèl…al jaren lang gebakken lucht…met stijl!”.

Ik vond het destijds erg grappig, eigenlijk nog steeds wel. Maar nu ik wat jaren verder ben, en mij als consultant meer en meer met diverse projecten in aanraking ben gekomen denk ik soms ook een beetje meewarig terug aan die avond. Wat die mannen met die malle hoedjes luidkeels bezongen is bij sommige bedrijven de kern waar het om draait. Het gaat niet om wat er geleverd wordt, maar hoe het gepresenteerd is. We praten ook bijna niet meer over het bedrijf zelf, maar stemmen wel massaal op, en praten met de collega’s over wie de leukste reclame heeft.

Het tegenwoordige ‘Kaftje’ is natuurlijk allang niet meer het in full colour uitgeprinte projectplan met interessante grafiekjes en modelletjes, maar steeds meer een gelikte website met interactieve bedrijfsfilmpjes. En iedereen kan voor een paar duiten een multinational oprichten. Herinnert u zich nog die bank uit IJsland, ICE Save? Destijds werd ik ook bijna verleid om daar mijn spaargeld onder te brengen, maar er was toch iets met het bedrijf wat me niet aanstond. Het Kaftje (de betrouwbare financiële status van IJsland) was geweldig en de promotie gelikt. Bij gebrek aan meer achtergrondinformatie liet ik de 'vette vis' maar verder zwemmen. Helaas bleken velen met schip en al verleid te zijn door het lieflijke gezang over hoge rendementen en voeren op de klippen.

Heb ik dan altijd de juiste keuze gemaakt? Welnee, ook ik ben er wel eens ingetuind. Maar met de wirwar van coaching- en adviesbureaus, consultants, aanbestedingen, aanbiedingen, internetbedrijven, goedkoop overstappen van energieleverancier, mobiele telefoonabonnementen, aannemers en wat voor keuzes we moeten maken voor dienstverlening (zowel zakelijk als privé overigens) is dat bijna onvermijdelijk. Het lied zal ongetwijfeld ergens in een zaaltje ook succesvol bezongen zijn ten koste van mij:

Kaftje erom heen, dan verkoopt het wèèèèèl…al jaren lang gebakken lucht…met stijl!

Geschreven door: Jelle Hooimeijer
Op persoonlijke titel geschreven