Als student Toegepaste Psychologie kwam ik bij Matchpartner als stagiair binnen. Je kan je afvragen, wat doet een student toegepaste psychologie nu bij dit bedrijf. Dat vroeg ik mijzelf ook af de eerste week. Ik hoopte dat iemand dat voor mij ging bepalen, maar dat gebeurde niet. Ik werd ineens geconfronteerd met het moeten hebben van een zelfstandige werkhouding. Zelfstandigheid is iets waar je op school constant mee te maken krijgt, althans, dat dacht ik. Het kreeg tijdens deze stage een hele nieuwe betekenis.
Iedereen wil van jongs af aan alles zelf kunnen doen. Kleine kinderen beginnen hier al mee door nee te zeggen tegen ouders als zij proberen te helpen, maar ook studenten zijn hier erg goed in. Ergens denken studenten altijd alles beter te weten en we zijn het eigenlijk nooit eens met de deadlines of de werkwijze die verplicht is vanuit school. Ik was hier geen uitzondering op, vrijheid om mijzelf te ontplooien is een erg belangrijk goed vind ik. Hoewel school wel constant hamert op zelfstandigheid en vrijheid, is er eigenlijk nog maar weinig sprake van echte vrijheid, tot ergernis van mijzelf en medestudenten.
Maar dan komt ineens de stageperiode, de eerste keer dat ik al mijn verse opgedane kennis in alle vrijheid toe kan passen in de praktijk. Ik kwam 31 augustus op 10 voor 9 aan op het kantoor van Matchpartner, vol goede moed en met een schoolse opvatting van zelfstandigheid. Ik ging zitten achter mijn toegewezen kantoor tegenover mijn stagebegeleider en ik kon beginnen. Er was wel een klein probleempje, waar moest ik mee beginnen?
Iedereen was super aardig en wenste mij veel succes deze stageperiode, maar niemand zei wat ik moest doen. Dit is niet wat ik vanuit school geleerd heb. Ineens kregen termen zoals ‘proactief’ en ‘initiatief nemen’ een hele andere betekenis, ze waren ineens vitaal voor mijn stage geworden. De dingen die je maakt, zijn ineens niet meer voor een cijfer met een tussentijds feedback moment, maar direct voor de website waar iedereen kan reageren en kan oordelen, zoals bijvoorbeeld deze column. Zelfstandigheid om te beslissen of mijn werkzaamheden, in schoolse termen, ‘voldaan’ of ‘onvoldaan’ zijn.
Dit verschil was voor mij als eigenwijze student een broodnodige wake-up call. Eigenlijk snap ik nog niks van echte zelfstandigheid nu ik nog op school zit, hoe graag ik dat ook wil denken. De begeleiding en alle aanspreekpunten die je op school hebt, vormen een veilige bubbel om de beginnende zelfstandigheid heen. Hier binnen Matchpartner bestaat die bubbel of cocon niet en wordt er beroep gedaan op echte professionele zelfstandigheid, wat ook een valkuil voor sommigen kan zijn.
Mensen die graag vaste werkzaamheden willen en weinig initiatief willen tonen, zijn bij Matchpartner aan het verkeerde adres. De mensen die hier blijven werken, zijn aan deze vrijheid gewend geraakt, vandaar ook het wat moeizame begin. Begeleiding is iets wat hier niet nodig is. “We zijn ondernemers in loondienst”, vertelde een collega aan mij.
Ondertussen zit ik bijna in maand 4 van mijn stage, die in totaal een half jaar duurt, en ik heb nu genoeg werkzaamheden om mijn stage dagelijks nuttig invulling te geven. Hier kan ik dus best trots op zijn. Ik bel mensen, maak vacatures, lees cv’s en heb nauw contact met de werknemers hier. En dat allemaal zonder dat dit van school moet of dat ik er een cijfer voor krijg, ik doe dit echt zelfstandig.
Uiteindelijk krijg ik natuurlijk wel een voldaan of onvoldaan voor mijn stage en moet ik wekelijks een logboek inleveren naar school van wat ik hier doe, zodat ik niet dagenlang op Netflix zit terwijl ik zeg dat ik aan het werk ben. Maar vanuit Matchpartner krijg ik het vertrouwen om mijn werkzaamheden ook echt zelf vorm te geven en uit te voeren. “Het moet nuttig zijn voor jou, en het zou fijn zijn als wij er ook nog wat aan hebben”, aldus de directeur Leon Brouwers tijdens mijn sollicitatiegesprek.
Mijn stageperiode heeft er voor gezorgd dat ik, naast mijn leerdoelen en mijn ontwikkelde competenties, een nieuw beeld heb gekregen van het professionele werkveld en van school. Ik kan niet wachten om straks aan de slag te gaan als volledig bekwaam Toegepast Psycholoog, maar misschien is het ook nog wel fijn om even te genieten van mijn studentenbubbel.
Aron Verhaar
Op persoonlijke titel geschreven
Lees ook: Generaties X en Y, geschreven door Carin Veders